Planiranje i projektovanje zelenih površina kao važan proces dizajniranja sastoji se iz raličitih specifičnih segmenata koji iako odvojeni, vrlo su čvrsto vezani. Njihov odnos je međusobno stoji kao odnos izgradnje jednog parka i njegovog redovnog održavanja. Prostor dizajniranja zelene zone , posebno one koja se nalazi u gradskom jezgru, ne predstavlja samo oblikovni i estetski zadatak, nego mnogo više- posao koji se zasniva na studioznom ekološko-inženjerskom uvažavanju prirodnih zakonitosti i činjenica.

Zelena površina je specifičan dio prostora, a specifičan oblik pejzaža nastao je pod direktnim uticajem čovjeka i njen nastanak mora uvažavati okolnosti koje vladaju u prostoru, kao i prirodne zakonitosti i pojave. Projektovanje je racionalan pristup stvaranju zelene površine, a to znači da ono, pored drugih zadataka, podrazumijeva utvrđivanje uslova koji će obezbijediti racionalnost proizvoda. U tom, osnovnom, karakteru dizajniranja leži objašnjnje zašto su procesi projektovanja, podizanja i njegovanja zelenih površina djelovi jednog specifičnog, vrlo složenog ali u suštini jedinstvenog stvaralačkog i inženjerskog posla.